“The best day of your life is the one on which you decide your life is your own. No apologies or excuses. No one to lean on, rely on, or blame. The gift is yours - it is an amazing journey - and you alone are responsible for the quality of it. This is the day your life really begins.” –Bob Moawad quotes
Sa past post ko, sinabi ko na parang in-love ako na parang hinde. Tipong pag constipated ka, hindi mo alam kung lalabas o hinde. At ang aking final verdict, hinde ako in-love. Langya. Hindi ko rin alam ang gagawin ko. Ako na yata ang pinaka-selfish na taong nakilala ko, idagdag mo pa diyan na napaka-self centered at ang trip yata ay manakit lang ng kapwa. Napaka-conceited pa.
Napapasipol na lang ako kapag naiisip ko. Sinabihan kasi ako ng ‘I love you.’ Siempre, tiklop ako sa pangingilabot. Wala kasing spark eh. Ayon nga sa isang nabasa kong blog, kapag love daw ay tatanggapin mo lahat. Kumbaga, kahit durugista siya o nakapatay siya ng tao noon, tanggap mo. Kasi package deal na kapag mahal mo siya, tatanggapin mo lahat whole-heartedly. Naks!
Hindi ko kasi ma-imagine na siya ang makakasama ko (forever) *insert p*ta here.* Akala ko dati matatanggap ko, pero hindi talaga eh. Nag-try naman ako na magustuhan siya ng bonggang-bongga kaso ayoko naman ipilit for the sake na magka-dyowa lang ako. Oo, gustung gustung gustung gusto ko nang magka-syota, pero ayoko nang ‘thought’ lang, gusto ko with feelings!
Spur of the moment lang siguro na nakipag-date ako sa kanya. Pede pa rin naman kaming lumabas pero tropapips na lang. Hindi ko pa rin masabi sa kanya na wala na siyang maaasahan sa akin. Pero hindi ko pa rin siya mapakawalan kasi yun security (parang ganon) na nabibigay niya sa akin. Yun tipong minsan masarap din naman na nakaka-receive ka ng message sa celfone mo na, kumain ka na? musta na? dadalawin kita dyan ah.
Selfish talaga. Ang desisyon na ito ay dahil sa isang panaginip na ayoko nang i-broadcast. Basta, iyon ang nagpatunay na wala talaga akong nararamdaman sa kanya. Naiisip ko rin na kaya baka wala akong maramdaman ay dahil subsob ako ngayon sa trabaho. Punyemas talaga, sana bukas paggising ko okay na ang lahat.
Decided nga ba talaga na ayaw na? Naiisip ko kasi kung gagamitan mo ng logic, TRUE & TRUE = TRUE; FALSE & FALSE = FALSE; TRUE OR FALSE = TRUE; TRUE & FALSE = FALSE. Yun huli ang nararamdaman ko, mixed emotions na gusto at hindi gusto, ang conclusion ko tuloy ay hindi ko talaga gusto kasi naman ay hindi ako mag-iisip ng ganito kung gusto ko talaga siya. Di ba? Di ba? Tama ba ako? Feeling ko ay tama ako.
Sa past post ko, sinabi ko na parang in-love ako na parang hinde. Tipong pag constipated ka, hindi mo alam kung lalabas o hinde. At ang aking final verdict, hinde ako in-love. Langya. Hindi ko rin alam ang gagawin ko. Ako na yata ang pinaka-selfish na taong nakilala ko, idagdag mo pa diyan na napaka-self centered at ang trip yata ay manakit lang ng kapwa. Napaka-conceited pa.
Napapasipol na lang ako kapag naiisip ko. Sinabihan kasi ako ng ‘I love you.’ Siempre, tiklop ako sa pangingilabot. Wala kasing spark eh. Ayon nga sa isang nabasa kong blog, kapag love daw ay tatanggapin mo lahat. Kumbaga, kahit durugista siya o nakapatay siya ng tao noon, tanggap mo. Kasi package deal na kapag mahal mo siya, tatanggapin mo lahat whole-heartedly. Naks!
Hindi ko kasi ma-imagine na siya ang makakasama ko (forever) *insert p*ta here.* Akala ko dati matatanggap ko, pero hindi talaga eh. Nag-try naman ako na magustuhan siya ng bonggang-bongga kaso ayoko naman ipilit for the sake na magka-dyowa lang ako. Oo, gustung gustung gustung gusto ko nang magka-syota, pero ayoko nang ‘thought’ lang, gusto ko with feelings!
Spur of the moment lang siguro na nakipag-date ako sa kanya. Pede pa rin naman kaming lumabas pero tropapips na lang. Hindi ko pa rin masabi sa kanya na wala na siyang maaasahan sa akin. Pero hindi ko pa rin siya mapakawalan kasi yun security (parang ganon) na nabibigay niya sa akin. Yun tipong minsan masarap din naman na nakaka-receive ka ng message sa celfone mo na, kumain ka na? musta na? dadalawin kita dyan ah.
Selfish talaga. Ang desisyon na ito ay dahil sa isang panaginip na ayoko nang i-broadcast. Basta, iyon ang nagpatunay na wala talaga akong nararamdaman sa kanya. Naiisip ko rin na kaya baka wala akong maramdaman ay dahil subsob ako ngayon sa trabaho. Punyemas talaga, sana bukas paggising ko okay na ang lahat.
Decided nga ba talaga na ayaw na? Naiisip ko kasi kung gagamitan mo ng logic, TRUE & TRUE = TRUE; FALSE & FALSE = FALSE; TRUE OR FALSE = TRUE; TRUE & FALSE = FALSE. Yun huli ang nararamdaman ko, mixed emotions na gusto at hindi gusto, ang conclusion ko tuloy ay hindi ko talaga gusto kasi naman ay hindi ako mag-iisip ng ganito kung gusto ko talaga siya. Di ba? Di ba? Tama ba ako? Feeling ko ay tama ako.
